Ogólnopolska Baza Kolejowa

Stacja Poznań Jeżyce
Linie kolejowe
KOLEJ ŻELAZNA 1848-69
W roku 1848 uruchomiona została linia Poznań - Stargard Szczeciński, która pośrednio połączyła miasto ze Szczecinem i Berlinem. Pierwszy pociąg do Stargardu wyruszył z Poznania 10 sierpnia 1848 roku.

Mimo usilnych starań czynionych przez Magistrat i posiadania przez niego odpowiednich terenów w pobliżu ulicy Ogrodowej, władze wojskowe nie wydały zgody na budowę dworca w obrębie umocnień rdzenia.

Zbudowany w latach 1846-48 dworzec kolejowy położony był na zachód od twierdzy, w II rejonie fortecznym, na Jeżycach. Tory Linii Stargardzkiej kończyły się pętlą, gdyż dworzec był końcówkowy.

Dworzec miał konstrukcję drewnianą i szachulcową z uwagi na ograniczające zabudowę na przedpolach twierdzy przepisy o rejonach fortecznych. Składał się z dwóch parterowych budynków ujętych po bokach piętrowymi pawilonami. Pomiędzy budynkami umieszczono 5 torów i perony przykryte halą o drewnianej konstrukcji. W budynku północnym mieścił się dworzec towarowy, a w południowym - pasażerski. Przed dworcem znajdował się obszerny plac-skwer, od którego na wschód w stronę Bramy Berlińskiej prowadziła aleja kasztanowa (obecnie ul. Zwierzyniecka). Budynek dworca na Jeżycach zachował się aż do II wojny światowej.

W roku 1856 powstał projekt wprowadzenia linii Wrocławsko-Poznańskiej do wnętrza rdzenia przez bramę w kurtynie między Kawalierem IV a Bastionem V, ale nie został zrealizowany, choć zapewne wykorzystano go podczas budowy kilkanaście lat później wojskowej bramy kolejowej - podobieństwa są bowiem uderzające.

W roku 1856 linia ze Stargardu została przedłużona na południe do Wrocławia, w związku z czym dworzec na Jeżycach stał się przelotowy.

Stan taki utrzymał się do roku 1869, w którym podjęto prace nad rozbudową linii kolejowych, zrealizowane do 1872. Nowy dworzec oddano do użytku w roku 1879.

mariusz@mars.slupsk.pl.